بیشترین زمانی که کودک از تک بودن خودش ابراز ناراحتی می‌کند زمانی هست که نیاز به هم‌بازیدارد و به علت مشغله‌های والدین و نبودن خواهر و برادری، امکان بازی کردن با فرد دیگری برای کودک فراهم نمی‌شود. این موضوع سبب ناراحتی و درگیری ذهنی کودک می‌گردد.
در زمان‌هایی که کودک مشغول بازی کردن با همسالان یا با بزرگ‌سالان هست خیلی به نبود خواهر و برادر فکر نمی‌کند. اما در زمان‌های تنهایی بیشترین و بزرگ‌ترین دغدغه او نبود هم‌بازی است و مرتب از خودش این سؤال را می‌پرسد که چرا دوستان و همسالان دیگر من در خانه هم می‌توانند با دیگران (خواهر و برادر) بازی کنند ولی من کسی را ندارم که با او بازی کنم! چرا من تنها هستم؟
سؤالی که ممکن هست در ذهن ایجاد بشود این است که کودکان ما به‌صورت کلی دوست دارند که تک باشند یا اینکه خواهر و برادری داشته باشند؟ تک‌فرزندان زیادی را دیده‌ام که وقتی با آن‌ها صحبت می‌کنیم تمایل خودشان را به داشتن خواهر و برادر ابراز می‌کنند. یعنی مشتاق هستند که همانند بقیه دوستان و آشنایان خودشان، خواهر یا برادری داشته باشند و از مصاحبت و همراهی او لذت ببرند. کودک، دوستان خودش را می‌بیند و از آن‌ها می‌شنود که با خواهر یا برادر خودشان چه بازی‌ها و شیطنت‌هایی را انجام داده‌اند.
موضوع خیلی مهمی که باید به آن توجه کنیم این است که کودک قبل از ۷ و ۸ سالگی به دنبال هم‌بازی هست. یعنی کودک دوست دارد که هم‌بازی داشته باشد و همیشه مشغول به بازی کردن باشد. او دورنمای منطقی از روابط خواهری و برادری و مزایا و معایب آن ندارد. کودک فقط می‌شنود که دوستش با برادرش دیروز چه‌فعالیت‌ها و بازی‌هایی انجام داده‌اند. بازی کردن برای کودک ایجاد جذابیت می‌کند. تک‌فرزند مرتب به این موضوع فکر می‌کند که چرا من نمی‌توانم با فرد دیگری به جز پدر و مادر، در خانه بازی کنم؟
صرفا جریان خواهر و برادری برای تک‌فرزندها در کودکی اهمیت بالایی ندارد. مهم این است که در خانه یا در لحظات تنهایی خودش که امکان بازی کردن با دوستان و همسالان بیرونی برایش مهیا نیست، هم‌بازی داشته باشد. داشتن هم‌بازی باعث می‌شود که کودک از زمان خودش لذت بیشتری ببرد. داشتن هم‌بازی برای تمامی لحظات از واجبات بی جایگزین دوران کودکی هست.
مطمئناً در زمان‌هایی که کودک تنهاست و هم‌بازی مناسبی برای او وجود ندارد، بسیار مشتاق داشتن خواهر و برادر هست و ممکن است به والدین خود نیز گلایه ها بکند که چرا تنهاست!! ولی در زمان‌هایی که کودک در حال بازی با والدین و یا کودکان هم سن و سال خودش هست تقریباً چنین گلایه‌ای مشاهده و شنیده نمی‌شود. کودک چنان غرق بازی و بازی کردن هست که دیگر چنین موضوعی برایش اهمیت نخواهد داشت. ازآنجایی‌که تک‌فرزند معمولاً رفاه و امکانات و اسباب‌بازی‌های بیشتری نسبت به هم سن و سال‌های خود دارد، ممکن است حتی باعث غبطه دوستان خودش نیز بشود. آن‌ها نیز آرزو می‌کردند که ای‌کاش خواهر و برادری نداشتند و به‌جای دعواها و جدال‌های رایج خواهر و برادری، اتاق اختصاصی و امکانات و اسباب‌بازی‌های بیشتری را صاحب بودند.
همچنین بخوانید:
- چگونه زندگی اجتماعی خود را بهبود بخشید؟
- سبک زندگی غربی و اسلامی
- بهترین و آسان‌ترین راه‌های چربی‌سوزی
با افزایش سن کودک این موضوع اهمیت خود را تغییر خواهد داد به طوری که شاید در نوجوانی و جوانی تک‌فرزند بسیار مشتاق داشتن خواهر یا برادر باشد. البته با درایت والدین و توضیحات و آموزش‌هایی که در اختیار تک‌فرزند از طرف ایشان قرار می‌گیرد می‌توان فرزند را نسبت به این موضوع آگاه و آماده ساخت.
منبع:گلی
- شنبه ۶ مهر ۹۸ , ۱۳:۲۷
- ادامه مطلب